Ramazan geldi…

Bu kutsal ayı herkesin gönlünce geçirmesini temenni ediyorum.
Geçmişi yazdığın yazılar daha keyifli oluyor, geçmişi özlediğin yazının tadından belli diyorsunuz haklısınız.
Bu günlerde güzel lakin eski günleri özlememek ne mümkün.
Çocukluğumun ramazanlarına dair hatırladığım yegane şey paylaşmaktı. Dini vecibelerin, ibadet kısmının yoğun yaşandığı bir çocukluğum olmadı, ahlaki değerler önemsenirdi ve paylaşmak.
Çok küçükken iftar ve bayram yemekleri olurdu evimizde onu hatırlıyorum başka da fazla bir şey yok.
Kendi girişimlerimle oruç deneyimlerim oldu ama onlar biraz büyüyünce.
Güzeldi yine de, bir öğreti içerirdi. Evde bu konuda fazlaca bir şey yaşanmasa da doğrusu bilinir, ruhunu yaşamayı öğretirlerdi.
Fakat ne olursa olsun bana sorarsanız her şeyin tadı birlikte olunca çıkıyor.
Bana kalsa zaten koloni halinde yaşanır da hayat müsaade etmiyor yazık ki. Münasebetsizce olmasa pandemiye sempati duyacağım, insanlar birbiriyle olmanın tadını çıkardı diye.
Daha sonra ki yılların ramazanları çok güzeldi ama.
İbadet Allah ve kulu arasında kimse kimseye karışamaz, beni de kimsenin tercihi zerre kadar ilgilendirmiyor da ramazan ruhunu çok seviyorum.
Eski model olanı yani çocukluktakini bizlere öğretileni.
Öncelikle hassas ve nazik olunurdu. Oruç tutanlara saygı duyulurdu, onlarda bizim için tutuyor gibi, bir mecburiyetmiş gibi davranmaz olduklarından daha tatlı olurlardı. Oruçlu olduğu için terör estirmez, hoşgörülü, şeker mi şeker olurdular.
Çocuk bile olsan davranışlarına, yeme adabına dikkat etmeliydin çünkü oruçlular vardı.
Genele baktığımızda gayrimüslimlerle iç içe yüzyıllardır yaşayan bir uygarlıktan bahsediyoruz hoş görünün, hassasiyetin kitabını yazmış eskiler ve sadece siyaset karışınca işin tadı kaçmış.
Akşam saati gelince başlayan tabak devri teslimi en sevdiğim gelenekti. Herkesin birbirinde bir kasesi, tabağı mutlaka olurdu, ulak da biz çocuklar.
Al kızım götür filancalara tabağı var bizde, yan komşuya ver kokmuştur, yaşlıya götür yapamamıştır belki, şunu onlar çok sever, bunu al bebekleri oldu yeni onlara uzatıver.
Bitmezdi gönderme sebepleri ve bu herkesin yaptığı bir davranıştı, tatlılığa bakar mısınız? Herkesin sofrası rengarenk bir lezzet çeşitliliği. Mevsimine göre bağdan bahçeden taze toplanmış ürünler, bazısının aldığı, bazısının yaptığı evlere göre spesiyaller..
Biz getir götürün eğlencesinden içindekinin ne olduğunu bilmezdik.
Gel de şimdi eski günleri özleme.
Eve gelen misafirler için özene bezene hazırlanan iftar yemeklerine ne demeli, o günün bilgisi şartları dahilinde ne kadar şık, ne kadar özenli.
O yemekler, o günkü kap kacak şimdi lüks oldu belli standartta olan restoranlarda çıkıyor.
Bakır sahanlar kenarı kesik hatırlayanlar burada mı, içi renkli desenli emayeler, işçiliği al gözüm seyreyle siniler.. Bu günün şık kabul edilen güncel ürünleriyle ilgisi yok ama o günler için değerdi ve gelen konuklar için bazıları ayrı muhafaza edilirdi.
Evde yapılan kalabalık aile yemeklerinin tadına doyum olmazdı ki bence hala öyle.
Şimdi birbirini dışarı iftara davet ediyor insanlar, kimse kimse için bir çorba yapmaya gerek görmüyor.
Şimdi ki zamanın getirisi bu demek ki böyle olmalı diyelim geçelim.
Ramazan yazısının en önemli yerine geldim bence, çok rica ediyorum ramazan ruhunu yaşayalım yaşatalım.
Oruç tutmak, tutmamak değil benim derdim o herkesin kendi bileceği iş. Ama yardımlaşma ve nazik olma hepimizi ilgilendiriyor. Çocuklara örnek olmaktan, doğruyu öğretmekten sorumluyuz. Her kavramın doğrusu ve dejenere edilmişi var, doğrusunu anlatalım gösterelim lütfen. Çocuklar dini ve gelenekleri en güvendikleri tarafından doğru öğrensinler ki yanlışlara meyil etmesinler.
Bu hafta Işıklı Yol’da konuğum LÖSEV’di ramazan yardımlarına talipler mesela, izledinizse görmüşsünüzdür nelere nasıl şefkat eli uzatıyorlar. Başka kurum ve kuruluşlar da var herkesin tercih edeceği bir sürü yardım imkanı mevcut.
Hiç biri insanlardan servetinin yarısını bağışlamasını beklemiyor, sizin için küçük olabilir ama birleşince bir çok aile için büyük oluyor.
Çocuğunuzla birlikte böyle bir yardım yapabilirsiniz, Kanserle Savaş Derneğini tanıtırken davet etmişlerdi ziyarete gelebilir, görebilirsiniz diye mesela. Çocuklar yardımlaşmayı görsün, bilsin ramazan olarak.
Şehrin bir çok yerinde geleneksel ramazan eğlenceleri var şimdi ki nesil çok hoşlanmayabilir ama görsünler. Büyüdüklerinde annem babam elimi tuttu götürdü diye anlatırken mutlu olacaklar.
Ramazan saygı, hoşgörü, yardımlaşma, tatlı sohbetler minik eğlenceler diye kalsın akıllarında.
Ramazan da oruç ibadeti var ama sadece bundan ibaret değil, tümünü öğrensinler.
Şehrimizde müthiş bir kültürel miras var, camiler, müzeler, restore edilmiş binalar, ışıklandırılmış gün yüzüne çıkmış kalıntılar, onları gezdirip göstermek öğretmek de anne baba sorumluluğu olsa gerek.
Tophane de top atışını görmeden büyümesin mesela çocuklar.
Davulun içi pekmez
Çalarım fakat ötmez.
Bir bahşiş vermezseniz
Davulcu buradan gitmez.
Davulcuları da unutmayalım tabi, bahşiş geleneğini de çocuklara öğretelim 😂
Eski davranış modellerinin içinde hep sevgi var, saygı ve paylaşmak var bunu kaybetmemeliyiz.
Bereket o paylaşımlarla sürmüş yüzyıllardır, verdiği için biten hiç bir şey yok deneyin görün ve gelecek nesillere de gösterin lütfen.
Ramazan geldi hoş geldi, hoş geçti diyelim.
Bayrama bir nostaljik yazı gelir nasılsa😉
Her şeyin gönlünüzce olduğu keyifli bir ay olsun ve sevgi dolu.
Dünyayı sevgi kurtaracak 🥰