CANIM ÇOCUKLAR

Her biri ayrı güzel gözlerle bakan canım çocuklar. Gülerken etrafı sıcacık ısıtan masum çocuklar.

Bizim en kıymetlilerimiz,geleceğimiz,umudumuz çocuklar…

Biliyor musunuz? “Bana bu dünyada mutlu olmayı en çok kim hakediyor?” diye sorsanız, ” çocuklar” derim. Çocuk bir evde dünyaya gözlerini açar.Hiç bir şeyden habersiz ailesiyle tanışır,ailesiyle büyür,ailesiyle gelişir.Sadece sevilmek ve anlaşılmak ister. Ne yazık ki, her çocuk aynı imkanlar ile dünyaya gelmez.Bazı çocuklarımız rahat imkanlarla yaşarken,bazı çocuklarımız savaşın,kavganın kaosun içinde kendini bulur.Bazıları annelerinin hapishane ortamlarında,bazıları terkedilmiş olarak yetimhanelerde,bazıları da anne babasını ya da her ikisini yitirmiş olarak hayata mağlup başlayarak tutunmaya çalışır.Hepsinin her ne olursa olsun bir şeye ihtiyaçları vardır.

O da koşulsuz sevgi ve sıcak bir aile ortamı.Bunları bulamayan çocuklarımızdan bazıları kavgacı,saldırgan,öfkeli olarak hayattan intikamını alıyor,bazı çocuklarımız da alamadığı sevgiyi daha fazla vererek,kendine aile ortamı yaratıyor.Belki de çocuk ne olmak istediğine kendisi karar veriyor.Ama bunun temeli çocuklukta atılıyor.

Anne baba bir hamura şekil verircesine çocuğuna şekil veriyor. O yüzden ” Bir insanın ANAVATANI ÇOCUKLUĞUDUR.” der rahmetli Doğan Cüceloğlu hocamız.

Düşünün ki;
Bir kıyafeti beğenmezseniz,değiştirebilirsiniz.Bir yemeği sevmediniz,yemezsiniz,farklı bir şey hazırlarsınız.Bunların hep bir çözümü vardır.Fakat çocuk eğitimi öyle mi?Bunun geri dönüşü ve çocukta bırakılan izlerin telafisi uzun yılları alıyor.Dünyadaki bütün savaşların nedeni,sevgisizlik,hırs ve kin duygusuyla büyütülmüş çocuklar…İşte tam da bu yüzden çocukların eğitim ve öğretim hayatları ayrı incelik ve titizlikle hazırlanmalı diye düşünüyorum.Evde olması gereken sevgi ve güven duygusu okulda da devam ederse,eğitim de daha kaliteli ve amacına uygun olacaktır.Çünkü çocuğun aileden sonra ikinci evi okuldur.Anne babasından sonra öğretmenleri çocuğun hafızasında derin bir yer kaplar.Onlar öğretmenleri ile ilgili anıları asla unutmazlar.Öğretmen burada adeta hassas terazi gibi her çocuğa eşit ve aynı sevgiyle yaklaşabilmelidir.

NİYE ÇOCUKLAR BU KADAR ÖNEMLİ?

Çünkü çocukları çok seviyorum.
Çünkü onlar geleceğimiz.
Çünkü onlar gelecekte toplumu oluşturacaklar.
Çünkü her gün artarak devam eden akran zorbalığı gerçeğini görmekteyiz.Bugün akranına kötü davranan,yarın çevresindekilere zorbalık yapabilir.O yüzden çocuklarla ilgili sorumluluklarımız çok fazla.Çünkü hepsi bizim çocuklarımız.
” Küçük hanımlar,küçük beyler! Sizler hepiniz geleceğin bir gülü,yıldızı,bir bahtının parlayan ışığısınız.Memleketi asıl aydınlığa boğacak sizsiniz.”

MUSTAFA KEMÂL ATATÜRK

denlulamia@gmail.com