Güvensizlik

Ne hayatlar bitiyor yaşarken, birlikte aynı çatı altında ayrı ayrı yaşıyor artık insanlar
Sevgisizliğin, anlayışsızlığın yerin dibine battığı bir zaman bu zaman.
Ufacık bir gülümsemeyi çok görür oldu birçoğu birbirine.
Oysa, öyle mi çıkılmıştı hayat yolculuğuna, iyi ve köyü günde hastalıkta sağlıkta diye yeminler edilmemiş miydi.
İnsanlar değişir, fikirler görüşler hatta inançlar bile değişir, değişmeyen insan yeni bir şeyler öğrenmeye kapalı insandır, o olduğu gibi, doğduğu ona küçükken öğretilenler ile ölmeye hazır bir şekilde yaşamını sürdürür.
Yeni olan hiçbir şeyi kabullenmez ve çevresindeki insanların dinsiz olduğunu yoldan çıkmış olduğunu düşünür, çünkü o kişiler onun gibi değildir.
Bu tarz insanlar, kendileri gibi düşünen insanlarla çok sıkı dost olurlar, hayatlarının her anını onlarla paylaşırlar, aynı esprilere gülerler.
Eşlerinin bilmediklerini o dost dedikleri bilir, eşlerini bile anlatırlar birbirlerine.
Bu konuyu kısa geçemiyorum maalesef, çağımızın en büyük en illet virüsüdür iletişimsizlik.
Eskiden mektuplarla bile ülkenin diğer ucuna günler sonra ulaşan birkaç cümleyi, insanlar yanyana iken bile kurmuyor artık.
Bıkkınlık bezginlik, sevgisizlik,
En önemlisi güvensizlik almış başını gidiyor.!